Problem z tym typem łysienia polega przede wszystkim na tym, że właściwie nie do końca wiadomo, jaka jest jego przyczyna. Przypuszcza się, że to choroba autoimmunologiczna, aczkolwiek nie jest to na 100% pewne.
Takie przypuszczenia i niedomówienia sprawiają, że ciężko jest skutecznie leczyć łysienie plackowate w zakresie zwalczania przyczyn. A przecież na tym właśnie opiera się efektywna walka z wypadaniem włosów tego typu.
Łysienie plackowate jak rozpoznać
Już z samej nazwy można się domyślać, że na głowie będą powstawać łyse place. Okrągłe ogniska mają różną średnicę – najczęściej od 1 do 5 centymetrów. Czasami ogniska są pojedyncze, a czasami łączą się ze sobą, tworząc większe plamy.
Charakterystyczna jest też skóra głowy w miejscu pozbawionym włosów. Staje się zaczerwieniona, a niekiedy przybiera kolor żółto-kremowy.
Hipotezy dotyczące powodów łysienia plackowatego
Przyczyny łysienia plackowatego to przede wszystkim wysnuwanie hipotez. Naukowcy robią jednak wszystko, by wreszcie odkryć czynnik, który wywołuje to charakterystyczne wypadanie włosów.
Do najbardziej prawdopodobnych przyczyn łysienia plackowatego zaliczyć można:
-
Zaburzenia cyklu włosa – zdaniem naukowców włosy bardzo szybko wchodzą obumierania z fazy wzrostu i rozwoju; teoria ta nie znalazła jednak potwierdzenia,
-
Czynniki środowiskowe – mogą prowadzić do zakażenia drobnoustrojami, co wywołuje reakcję limfocytów, w efekcie czego może dojść do przerwania cyklu rozwojowego włosa,
-
Czynniki genetyczne – przypuszcza się, że skłonność do łysienia plackowatego zapisana jest w genach; osoby, których członkowie rodziny zmagali się z wypadaniem włosów tego typu są bardziej narażone na łysienie plackowate,
-
Zaburzenia systemu immunologicznego – na skutek występowania pewnych czynników (te jednak nie zostały zidentyfikowane), układ odpornościowy zaczyna produkować przeciwciała, które atakują mieszki włosowe, co uniemożliwia normalny porost włosów, a powoduje charakterystyczne ich wypadanie,
-
Stres – łysienie plackowate występowało u części osób po traumatycznych przeżyciach i silnym stresie, stąd taka hipoteza.
Leczenie łysienia plackowatego – jakie są możliwości
Z leczeniem łysienia plackowatego jest bardzo trudno. Właściwie nie ma się czemu dziwić, ponieważ skoro nie do końca poznane zostały przyczyny łysienia, ciężko natrafić na skuteczną metodę.
Miejscowo można stosować minoxidil albo cygnolinę. Efekty zależą jednak od indywidualnych przypadków i nie zawsze dają spodziewane rezultaty. Zatrzymajmy się na tym pierwszym rozwiązaniu. Minoxidil to związek chemiczny, który był jako jeden pierwszych stosowany do walki z męskim łysieniem androgenowym. Pierwotnie jednak był on wykorzystywany do czego innego. Minoxidil bowiem to lek na nadciśnienie. W czasie prób z nim związanych okazało się, że jednak w przypadku tej ostatniej dolegliwości może szkodzić. Natomiast jednym ze skutków ubocznych jest odrastanie włosów.
Można także zastosować leczenie fotodynamiczne UVA albo PUVA. Naświetlania, szczególnie z wykorzystaniem doustnych psolarenów, mogą dać zadowalające efekty. Kolejnym rozwiązaniem – stosowanym miejscowo – jest glikokortykosteroidy. Są one podawane środskórnie. Niestety mają one pewne skutki uboczne. Zalicza się do nich między innymi zaburzenia snu, utrata masy mięśniowej, nadciśnienie i problemy z pracą nerek.
W leczeniu łysienia plackowatego wykorzystuje się także mezoterapię. Jest to zabieg, który polecany jest na problemy skórne. Może być elementem leczenia, ale i profilaktyki. Istnieje kilka rodzajów mezoterapii (między innymi igłowa i bezigłowa). Co ciekawe mezoterapią stosuje się nie tylko w przypadku opisywanej tutaj choroby, ale i przy łysieniu androgenowym. Co jednak warte uściślenia – w jego początkowym fazach. Kiedy to dochodzi do pojawienia się zakoli i cofania linii czoła.
Nie każdy jednak może zdecydować się na mezoterapię. Alergia na którąś z substancji aktywnych w niej stosowanych, to pierwsze przeciwwskazanie. Z mezoterapii wyklucza również opryszczka, a także przyjmowanie niektórych leków przeciwkrzepliwych.
